Hayattan en büyük beklentimi sordu geçenlerde biri... Dedemi anlattım;
Rahmetli dedemle ne zaman aynı sofrada yemek yesem, tabağındaki güzel parçalardan (köfte, et dilimi vs) bir kaç tanesini mutlaka benim tabağıma koyardı. Bana 1 köfte verirdi, kendi 41 köfte lezzeti, huzuru alıyordu eminim. Düşündükçe boğazım düğümlenir..
Torununun, çocuğunun tabağına köfte koymaktan daha büyük 'hayat gayesi' var mıdır?
Sanmıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder