Keşke bilmemne bayram olsa, olsa...
İç ses: Sözlerini ezbere bildiğim şarkı var mıdır acep? Yoktur muhtemelen..
Her neyse.
Yazmayı özledim...
42 Oluyorum yarın. Vay canına..
Blogu bıraktığım dönemden bu yana ne değişti...... öööö.. güzel soru..
İşlerim şükür yoluda; orada bir sıkıntı yok. Taşındım... Bekar mod aynen devam (iç ses: ömrü hayatında 'budur! bu kadını istiyorum'u kimse için söyleyememiş olmak ne acınası bir durum)..
Memeler? Meme çok; biliyorsunuz öküzsel kısmetimi.. o her yerde... Ama 1- cidden almıyor artık midem.. Kemirmiyor muyum ucundan hiç; tamam kabul, delirme dönemlerinde az biraz var o tabi (bre allahsızlar; 42 yaşında ezikletiyorsunuz adamı; taş mı kemireyim; insanım ben de!).... Lakin eskiden 1 seçiciyken, şimdi 10 seçiciyim... Artı, eskiden 1 midem burulurken, şimdi 10 buruluyor... falan filan..
2- Yatay jimnastik haricinde albenimi her geçen gün kaybediyorum sanırım. Eskiden babalar kızlarını bana yapmaya çalışırdı(bir babanın kızına layık görmesi büyük olaydır.. onur duydum bununla hep), kızlar suratıma bakmazdı.. Şimdi baba falan da görmüyorum hiç etrafımda :S
3- Ömrü hayatımda reddettiğimin 3 katı, 5 katı meme reddettim son 1 yılda desem, döversiniz muhtemelen beni di mi :S Tamam tamam, sustum..
Resim yapıyorum.. Baya baya akrilik boyalarım, tuvallerim, fırçalarım, spatüllerim var bir sürü.. Hemen her akşam resim yapıyorum. Öyle iyi hissettiriyor ki, tarif dahi edemem... 2022 başında sergim olacak; demedi demeyin..
Huzurluyum... çok şükür..
Çocuk sahibi olmayı çok istememe rağmen; kaçıyor sanırım tren benim için de... Umutsuzluk kötü şey. Eski yazılarımda birinde vardı, 'kırık kalp mi, bomboş kalp mi daha acınası' diye.. O misal..
İstenmek hususunda standartlarım hala çok yüksek; ondan belki sebep; lakin, elin ucuyla tutulacak biri olmamakta gayet kararlıyım.
Haricinde hayat iş-kanepe-yatak arasında geçiyor pandemi saolsun. Hiç dostum kalmadı; olan bir taneyi de şutladım; beklenti, hayal kırıklıkları olmayınca hayat çok daha kolay.. O bir şey değil; uzaktan 'çok severim-kral çocuktur' dediklerim haricinde arkadaş kaldı mı, ondan da çok emin değilim.
Öküz yaşlandı; baya bildiğin kurabiye yapıyor, yerleri çamaşır suyuyla siliyor, resim yapıyor, çamaşır ütülüyor.. (iç ses: allaam noluyor bana!)
Seneler sonra tam gezmeye başlamıştım tekrar; bu son haftasonuna yasakları geldi.... Pieeh..
Kayıtlar
