28 Temmuz 2009 Salı

Anneye cevap vermeeee!!

Anneyi vakti zamanında bi yere getiriyordum. Göztepe ışıklarda, kırmızıyı takmayıp yola fırlayan bir taksiyle çarpışmaya ramak kalınca, ağızdan kallavi bir küfür çıkmıştı.(öyle böyle değil.. buraya yazmaya dahi utanıyorum. ama içinde "ana" lafı olan "3" kelimelik bir küfür diyeyim.. gerisini siz anlayın)

Asla agresif biri değilimdir; hatta ultra soğukkanlı(zaman zaman sinir bozacak düzeyde), ortalama erkek milletinin 1000'de 1'i küfür eden, sakin, diğer bir deyişle half-garı kılıklı dahi diyebilirsiniz bu bünye için("efendi" demeyi tercih ediyorum tabi ben). Ama şeytan dürttü demek o gün; ki, tam da annem yanımda otururken çıkıverdi işte o sözcükler.

"Ömrü hayatında en çok utandığın an nedir?" diye sorsalar, hiç teredüt etmeden o anı işaret ederim. Baştan aşağı dökülen kaynar sular mı desem, yer yarılsa da içine girsem mi desem.. ne desem bilemiyorum. (zaten kolay kızarır surat.. of of...)

Yetişkin insanların anneyle vakit geçirmesi zordur. Kendi doğrularınız, zaaflarınız anne kutsallığıyla karşılaşınca, içinden çıkılmaz-çözümü pek güç bir problemler sarmalı meydana geliyor.

Az önce yine aynı şey oldu. Anne kutsaldır; burası ok.. dünyalar yerinden oynatılır tek bir saç teli için. elbette ok..

Ama biz de insanız yahu. Asabi yahut sabırsız olduğumuz, konsantrasyon güçlüğü çektiğimiz, yanlış anladığımız, hata yaptığımız tonla an var hayatta..

Bünyenin evcimen bir tarafı var, kabul.. ama gazoz kapağıyla da yapmadık bu karakteri. her tuğlasında 30 senelik ve binbir çeşit tecrübe-emek var; insaf..

Doğrularla çok ters düşen bir durumla karşılaşıldığında, 7*24-her durumda tepki vermemek, yahut alttan almak pek zor birşey.. Çıkıveriyor işte ağızdan can sıkıcı birşeyler(küfürden bahsetmiyorum. anneye küfür edilmez; çarpar allah:) bu sefer sadece biraz sesli tartıştık.. belki biraz da haddi aşan kelimeler kullandım)

Puffffff........
Neticede üzdük yine anneyi; x10'da ben üzüldüm.. 40 defa sorsalar, 40'ında da haklıyım arkadaş; bu doğrular/karakter ile, o savunduğu şeyi onaylayamam.. "en fazla" alttan alabilirim.. (ki öyle yapıyorum zaten şu saatlerde)

Hırrrrr..
Dikkat dağınıklığı, konsantrasyon bozukluğumdan bahsetmiş miydim size.. yine koptum olaydan..

herneyse.. anneleri sevelim, koruyalım.. yanlış şeyler söyleyip, kırmayalım kalplerini.. çarpar Allah; karışmam.. hatta.. yaşasın anneler isimli şiirimi de okuyayım; tam olsun.



Not: anneler siz de, en azından hassas mevzularda, eşşşşşek kadar oğullarınızın damarına damarına basmayın lütfen. ses yüseltmeyin.. yükseltmeyin ki, trafolarda arıza çıkmasın; pişmanlıklar yaşanmasın.