İnsanlara, gözlerine, gözlerinin derinlerine bakıp karakter tahlili yaptığımı zannediyorum.
Kafamda bir karikatür yahut kalıp yaratıyor; ve gösterdiği / yaşadığı hayat öyle olmasa dahi, 'aslında mayası, hamuru şöyle.. gözler yalan söylemez.. ben herkesin görmediği özünü görüyorum' zırvalarıyla aklımca fikir sahibi oluyor, sonuçlara varıyorum.
Sonrası malum.. Gerçekler o kalıplara sığmayınca, kaçınılmaz hayal kırıklığı..
Düşünüyorum da.....
Hayat mı böyle, yoksa ben mi gerizekalıyım?
Yahut yahut en uyuz olduğum 'aslan terbiyecisi kadın' bakışı mı bu? (bknz: motorcu serserilerle evlenip, bayramda el öpen adam formatına çevirme gayreti.. bknz: memleketim modernite budalası genç kadınları)
Ben de mi bir aslan terbiyecisiyim yoksa? :S
........
Yok yahu, değilimdir.. Bir ömür küfür ettim onlara... Olamaz... Olmamalı!
Uç örneklere gitmiyorum ki hem ben(pazarlık yapıyorum bak şimdi).. Şu yaşıma kadar fiziği ve sunduğu eğlence için, büyüdüğüm-öğrendiğim-alıştığım hayata uzak kimseyi özelime almadım; ve bunu net söyleyebiliyorum.. Bilerek yapmadım en azından..
Off off.. büyük hayal kırıklığı... Tanrım lütfen 'aslan terbiyecisi' olmayayım :S
Yahut dur lan; olsam mı? Havalı da geliyor kulağa :S
Pfff... :/
Düşüneyim ben bunu........
[yazıp da yayınlamadığım yüzlerce yazıdan biri daha...]
7 Şubat 2014 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
6 yorum:
ya yapıyoruz bunu tatlım.
insanları istediğimiz kalıplara sokmaya çalışıp girmediklerini görünce üzülüyoruz.
filan.
@X-Coach: :/
bunu düşünüp de karar verip uygulayan insanlara ermiş diyoruz, ama sen öküzcansın.
bosversen? :)
@Beauty: 'Boşvermek' tabiatıma aykırı..
'' Gülümsedim ''
Ilerleyen yillarla alakali bisey bence. Yillar gectikce "hayatta yapmam" dedigimiz seyleri yapmaya, olmam dedigimiz kimseler olmaya basliyoruz boyle :)
Yorum Gönder